13,2 graden gemeten, bofkonten

Oi pessoal,

Ik kom nog even terug op die date waar het vorige verhaaltje eindigde, want naast alle romantiek gebeurde er nog iets geks aan tafel. Zit je gewoon een beetje leuk te doen met zijn tweeën, dringt zich plots een cameraploeg van een landelijke tv-zender op. Schijnwerper, microfoontje, no escape. Eerste vraag: “Vind je het een goed initiatief?” Inderdaad, geen idee waar het over ging maar de interviewer vermaakte zich duidelijk. Paar zinnen brandhout-Portugees verder snapte ik dat er een bieractie was ivm een tweede Valentijnsdag. Het biertje dat ze erbij schonken heet Devasso, wat naar later bleek ook liederlijk/makkelijk betekent, enfin, goed voor dubbelzinnige vragen dus. Laat Lex Runderkamp een datende Togolese asielzoeker in De Gieter vragen of hij van Verboden Vrucht houdt, dat scoort geheid. Weet helaas niet of het is uitgezonden. De scène leidde iig tot de eerste Nederlandse les voor mijn leergierige vlam: ‘Ik ben een Braziliaanse, maar ik ben geen liedelrukke vrouw.’ Stimmt. En er groeit iets moois.

Mijn zwemjuf (die gewoon elke dag beschikbaar is; maakt niet uit hoe laat je het bijna 24-7-zwembad binnenloopt, er is les in slag naar keuze) had laatst ook een sterke. Haar tip voor de eerste les vrije slag: ‘begin maar met tien baantjes vrije slag’. Het fijne van de spraakverwarringen is dat ze het gebrek aan absurde en ironische humor wat camoufleren in dit land waar alles ‘bom’ is.

Een andere tak van grollen wordt door sommige Brazilianen beter beheerst, nl. het extreem flauwe werk. Eén van de grote tv-kanalen toont elke doordeweekse avond anderhalf uur Bananasplit van Braziliaanse snit, wat soms echt smullen is. Een stel acteurs flikt op straat zuigende, beledigende en agressieve geintjes bij argeloze voorbijgangers en gaat volgens format net zo lang door totdat deze beginnen te slaan (vai apanhar, vai apanhar). Het is ongegeneerd plat en toch interessant omdat schaamteloos wordt ingespeeld op veelvoorkomende zwakheden hier, zoals vertrouwen in priesters en andere kwakzalvers die een beter leven beloven, oversekstheid en armoede/behoefte aan makkelijk geld en koopjes.

Enkele sketches. Straatventer biedt goedkope spoedcursus zelfvertrouwen kweken aan. Toehappende voorbijgangers moeten op een podium gaan staan, ‘m steeds harder napraten en blijven dat wonderlijk genoeg ook doen. “Ik ben groots, ik heb een appartement in Parijs, ik heb drie autoooosszz, ik koop SIERADEN voor mijn vrouw….…… ik ben de grootste oetlu” … aanval op de vluchtende venter. Andere gast krijgt kans “beroemd en rijk” te worden met gastrol in film en wordt volgens hem onbekend scenario door paar agressieve dwergen met stokken aangevallen. Ook erg slecht: acteur verkoopt spotgoedkope onderbroeken die na overhandiging vol kak blijken te zitten en blijft herhalen dat de klant ze kan wassen. Verder veel ‘gostosas’ (´lekkere wijven’; die in de filmpjes bijna altijd blond zijn, een misplaatste vorm van zelfontkenning voor een volk met zoveel mooie brunettes; het nationale schoonheidsicoon is een vrij doordeweekse blondine, genaamd Gisele Bündchen) die zich schijnbaar aanbieden en daarna vernederen. Lachend weglopen doen de gekrenkte hanen niet, ze beuken er steevast op los (hun reacties zijn trouwens te spontaan om geënsceneerd te zijn).

In de categorie vermaak mag een meesterlijke vent in mijn supermarkt niet ontbreken. Deze Melkertbaan-mc met microfoon maakt –zonder zelf een spier te verrekken – van boodschappen doen een feest. Dag in dag uit orakelt hij over de meest fantastische kortingen op hemelssss voolllkooreenbrrrooodddddd en gruuuuwelijkee pizzzzaaaa van deeeeegg. Tussendoor informeert hij ten overstaan van de hele winkel naar de schoolprestaties van de zoon van die vaste klant. Een heerlijk warm bad zo´n supermarkt, al sta je dan een kwartier te wachten bij de snelle kassa. En op weg naar huis loop je weer langs de nailbar waar dezelfde man die je driekwartier eerder zag zijn handje nog zit op te houden.

Qua nieuws (corr, corr., oh wat is de politieke kaste sneu hier) vond ik het meest aangrijpende beeld van de laatste weken dat van een huilende Pelé op een persconferentie. Zijn zoontje Edinho is bezweken voor de lokroep van het makkelijke drugsgeld en zit vast. Hij zou nu op de dodenlijst van het grootste drugscommando van São Paolo staan en die is minder blufferig dan de Hofstadgroep. Dit type kansloos schuim onthooft elkaar in de gevangenis (elf stuks deze maand) en vierendeelde twee jaar terug een journalist die undercover filmde in een favela in Rio om hem vervolgens in de ‘magnetron’ te stoppen, een verbranding in opgestapelde autobanden die niets overlaat van een lichaam. De hoofddader, Elias Maluco (‘Elias Krankzinnig)’, kreeg vorige maand 28 jaar gevangenisstraf. Maar die goedmoedige mr. Perfect Pelé die niet door had dat zijn zoon zelfs bij hem thuis handeltjes dreef, drama hoor.

Verders wordt zo nu en dan een stukkie verkocht en begrijp ik steeds beter waarom enkele Nederlanders hier Rio zo verslavend vinden. Maar mijn blik is ook wat roze gekleurd.

Nog wat uitdrukkingen en vlotte woorden:

- Chato, het toverwoord voor alles wat niet
leuk of lekker is.
- Viado, hét pejoratieve woord voor homo,
komt van ‘veado’ (hert, Bambi), delicate
maniertjes.
- Mandar tudo pro valão, ‘ze allemaal naar de
Walen sturen’, gangstertaal voor vermoorden
- Siniestro, coole vogel met eigen
stijl (of iemand die bizar veel van iets
afweet)
- Cara de pau, lomperik (‘gezicht van stok’,
die acteurs bijvb)
- Die 'pessoal' zijn mensen

Groetjes thuis, Kieran